ช่วงต้นศตวรรษที่ 17: การเรียนการสอนศิลปะเน้นการทำงานช่างฝีมือและศิลปะพื้นบ้าน โดยมีแนวคิดว่าทุกคนสามารถเรียนวาดภาพได้

พ.ศ. 2403 (ค.ศ. 1860): จอห์น รัสกิน (John Ruskin) เน้นความสำคัญของประสบการณ์สุนทรียะในระดับมหาวิทยาลัย ซึ่งส่งผลต่อหลักสูตรศิลปะในอังกฤษ

พ.ศ. 2410 (ค.ศ. 1867): มีการบรรจุวิชาประวัติศาสตร์ศิลป์ ประติมากรรม และสถาปัตยกรรมในหลักสูตรปริญญาตรี

พ.ศ. 2413 (ค.ศ. 1870): มีการออกพระราชบัญญัติการศึกษาของมลรัฐแมสซาชูเซตส์ (The Massachusetts Drawing Act) กำหนดให้โรงเรียนรัฐสอนศิลปะเป็นวิชาบังคับสำหรับผู้เรียนอายุ 15 ปีขึ้นไป เพื่อผลิตช่างเขียนแบบสำหรับภาคอุตสาหกรรม

พ.ศ. 2415 (ค.ศ. 1872): มีการจัดตั้งโรงเรียนศิลปะแห่งแรกขึ้นที่บอสตัน เพื่อผลิตครูศิลปะผู้เชี่ยวชาญ

พ.ศ. 2416 (ค.ศ. 1873): รัฐบาลจัดตั้ง Massachusetts Normal Art School

พ.ศ. 2439 (ค.ศ. 1896): แนวคิดของฌอง เพียเจต์ (Jean Piaget) เริ่มมีบทบาทในการพัฒนาเด็กตามขั้นพัฒนาการ โดยเน้นประสาทสัมผัสและการวาดเส้น

พ.ศ. 2440 (ค.ศ. 1897): ฟรานซ์ ซีเซ็ก (Franz Cizek) จัดตั้งชั้นเรียนศิลปะสำหรับเยาวชน (Juvenile Art Class) แห่งแรกในกรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย โดยเน้นให้เด็กแสดงออกอย่างอิสระตามธรรมชาติ