• พ.ศ. 2473 – 2483 (ทศวรรษ 1930): แนวคิดของราล์ฟ ดับเบิลยู ไทเลอร์ (Ralph W. Tyler) มีอิทธิพลต่อการออกแบบหลักสูตรที่เน้นการตั้งคำถามเกี่ยวกับวัตถุประสงค์และประสบการณ์การศึกษา
• พ.ศ. 2477 (ค.ศ. 1934): จอห์น ดิวอี้ (John Dewey) เขียนหนังสือ “Art as Experience” โดยเสนอแนวคิดว่าการสร้างสรรค์งานศิลปะเกิดจากการใช้ความคิด อารมณ์ และความรู้สึก นำไปสู่การจัดการเรียนการสอนที่ให้อิสระแก่เด็ก
• พ.ศ. 2500 (ค.ศ. 1957): สหภาพโซเวียตส่งยานสปุตนิกขึ้นสู่อวกาศ ทำให้สหรัฐอเมริกาตื่นตัวและส่งเสริมการศึกษาด้านคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ ส่งผลให้ศิลปศึกษาถูกลดบทบาทลง
• พ.ศ. 2526 (ค.ศ. 1983): ฮาวเวิร์ด การ์ดเนอร์ (Howard Gardner) เสนอทฤษฎีพหุปัญญา (Multiple Intelligences) ซึ่งชี้ให้เห็นว่าบุคคลมีความสามารถที่หลากหลาย
• พ.ศ. 2540 (ค.ศ. 1997): Getty Center สนับสนุนการวิจัยเพื่อปฏิรูปศิลปศึกษา ทำให้เกิดทฤษฎี Discipline-Based Art Education (DBAE) ซึ่งเน้นการสอนศิลปะใน 4 ด้าน คือ ประวัติศาสตร์ศิลป์, ศิลปะปฏิบัติ, สุนทรียศาสตร์ และศิลปวิจารณ์